Hello kitriniagapi, Η δική μου αγαπημένη ιστορία με ταξί είναι μικρή μεν, αλλά είναι μια στιγμή που όποτε τη θυμάμαι λέω από μέσα μου "Ουαου, ήταν η πιο περίεργη εμπειρία μου σε ταξί!". Εγώ που λες εκτιμώ πολύ τα ταξί που δεν χρειάζεται να μιλήσουμε καθόλου με τον οδηγό. Εκτιμώ ακόμη περισσότερο τα ταξί που μπορεί να παίζουν την αγαπημένη μου μουσική μέσα (metal στην προκειμένη). Έχω μπει λοιπόν σε ένα ταξί, ο οδηγός έχει μια πολύ μικρή οθονούλα μπροστά και δεν αργώ να καταλάβω ότι παίζει Nightwish, συγκεκριμένα live τραγούδια τους. Εντάξει εννοείται πέρα από ενθουσιασμό και χαρά εκείνη την ώρα, αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν το ότι με έκανε να νιώσω τόσο οικεία, σα να ήμουν με κάποιον φίλο στο αμάξι. Σίγουρα δεν είναι κάτι που πετυχαίνεις κάθε μέρα, και αν και είναι μικρής σημασίας, ήταν σίγουρα κάτι που μου έφτιαξε τη διάθεση εκείνη τη στιγμή. Καρδούλες

Καλό Μήνα! Δεν είναι ιστορία είμαι Λίγο αστείο! Πήρα ταξί από την Ερμού κ με το που μπαίνω λέω Καλησπερα σας Λαμπρινή( οδός Γαλατσι), Κ μου απαντάει ο ταξιτζής Γιάννης χάρηκα πολύ!😂

Είμαι από τους ανθρώπους που θέλω να λέω ότι είμαι έχω αυτογνωσία ….. Δεν μου άρεσε ποτέ να μάθω να οδηγάω όσο κι αν με πίεζαν φίλοι και συγγενείς, έτσι η μόνη λύση ήταν το ταξί για όλες της ανάγκες μετακίνησης μου. Ένα απόγευμα έπρεπε να πάω σε επαγγελματικό ραντεβού το οποίο έσκασε ξαφνικά , έτσι κάλεσα ένα ράδιο ταξί,στους δρόμους χαμός μαύρος από κίνηση… Ο άνθρωπος ήξερε καλά την δουλειά και με έκανε να αισθανθώ ασφάλεια τον εμπιστεύτηκα και πραγματικά με έσωσε … Να είναι καλά ο άνθρωπος.

Πριν πολλά χρόνια είχα ξεχάσει τα κλειδιά μου σε ένα ταξί. Κάποια στιγμή σε κουβέντα που είχαμε πιάσει με ένα οδηγό ταξί που με πήγαινε στο προορισμό μου του τα αναφέρω το περιστατικό και μου ζήτησε λεπτομέρειες. Να μην τα πολυλογώ. Σε λίγη ώρα είχαν βρεθεί τα κλειδιά μου σε κάποια πιάτσα ταξί. Μου ανέφεραν πως έχουν πάντα κάποιο μέρος που φυλάσσουν ξεχασμένα αντικείμενα στα ταξί (και είναι πολλά). Τα περισσότερα κλειδια ήταν πλέον άχρηστα ωστόσο το συναισθηματικό κομμάτι (είχα φωτογραφία και την στρατιωτική μου ταυτότητα στο μπρελόκ) αλλά και η προσφορά των οδηγών ήταν πολύ σημαντική/συγκινητική.

Παίρνω ταξί…δε θυμάμαι προορισμό…αλλά επειδή είμαι πολύ κοινωνική πιάνω κουβέντα με τον οδηγό…και του εξιστόρησα έναν μεγάλο για μένα έρωτα και το χρονικό του…αφού με άκουσε με μεγάλη προσοχή…μου λέει"άκου να σου πω κορίτσι μου, ο τύπος είναι για σφαλιάρες αφού σε ταλαιπωρεί τόσο καιρό χωρίς προθέσεις" δεν ξέρω πως αλλά με βοήθησαν πολύ τα λόγια του να καταλάβω ότι αξίζω πολλά περισσότερα σαν γυναίκα και σαν άνθρωπος…και με το που κατέβηκα από αυτή την κουρσα ήμουν ήδη μια άλλη…έβαλα σε τάξη σκέψεις και ζωή και δεν ξανααφησα κανέναν να με τσαλαπατησει ψυχικα!Τελικά έχουν δίκιο όσοι λένε ότι οι ταξιτζήδες είναι οι καλύτεροι ψυχολόγοι!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ έναν οδηγό ταξί που όταν του είχα πεί να προσέχει όσο μπορεί γιατί εχω κάνει πρόσφατο χειρουργείο, μου ζητούσε συγγνώμη όταν έπεφτε σε λακούβες! Τον ευχαριστώ πολύ!

ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΚΟΥΡΣΑ ΑΠΟ ΣΤ. ΛΑΡΙΣΗΣ ΓΙΑ ΚΕΝΤΡΟ Ο ΤΑΞΙΤΖΗΣ ΕΔΕΙΧΝΕ ΜΟΡΤΑΚΟΣ. ΕΙΤΑΝ ΣΕ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΕΙΤΑΝ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ. ΜΟΥ ΖΕΙΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΝΑ ΦΑΕΙ ΕΝΑ ΜΗΛΑΡΑΚΙ. ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΝΗΘΕΗΚΑ. ΤΟ ΕΚΑΨΕ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΜΙΣΩ. ΕΓΩ ΑΡΝΗΘΗΚΑ. ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ, Η ΟΨΗ ΤΟΥ ΓΑΛΗΝΕΨΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ Ο ΜΟΝΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ. ΝΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ. . ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΜΟΥ ΕΣΦΙΞΕ ΤΟ ΧΕΡΙ,, ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΘΕΛΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΥΡΣΑ. ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ. . ΚΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. ΥΠΑΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ. ΑΜΕΛΕΙΤΑΙΕΣ. ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ .. ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ (ΝΕΚΤΑΡΙΟ) ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ. ΓΕΜΑΤΟ ΚΑΛΟΣΥΝΗ. Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΙΜΟΝΙΕΡΙΔΕΣ

Πάνε λίγα χρόνια τώρα αλλά ήταν ωραία η όλη φάση που έγινε. Που λέτε είναι καλοκαίρακι κ με έχει βαρέσει ο έρωτας για τα καλά. Το κακό είναι ότι λόγο που μένω σε χωριό έχω 25χμλ απόσταση με το όμορφο κορίτσι την Κ. Έχουμε ραντεβουδακι να βρεθούμε κατά τις 4. Μες την χαρά εγώ μπανιαρίζομαι ετοιμάζομαι και ξεκινάω να πάρω το λεωφορείο,ελα που όμως το χάνω για ακόμη μια φορά όπως πάντα. Κ εκεί που πάω να ξενερώσω κ να πω πάει, τσουυπ εμφανίζεται ο φίλος με το κίτρινο φρέσκο γυαλισμένο ουρανοκατέβατος. Με κοζάρει που τον κοιτάω κ πριν προλάβω καν, κάνει στην άκρη. -Γειά – Γειά. -Που πας; -Στη πόλη. -Έμπα μέσα, μου κάνει. Μπαίνω μέσα, δένομαι και ξεκινάμε. – Πω πω μάγκα ο Θεός σε έστειλε εδώ πάνω τέτοια ώρα του λέω. -Γιατι ρε μου κάνει. -Έχω ραντεβού με το πρόσωπο και έχασα το λεωφορείο. -Για αυτά είναι ο Μπάμπης να δίνει χαρά στο κόσμο. -Μακάρι γιατί ο Γιάννης έτοιμος να ξενερώσει ήταν. Χαχαχα ωραίος ο φίλος Μπάμπης. Κάνω κ γω μια κλήση στην Κ και λεω θα περάσω να σε πάρω να είσαι έτοιμη. Εκεί που πηγαίναμε στο δρόμο ξαφνικά στο μπαμ λέω το Μπάμπη σταματά, εδω μου λέει ναι περίμενε έρχομαι. Εχουν πιάσει τα μάτια μου κάτι τριαντάφυλλα να θες να τα φας στο κουτάλι. Παω να κόψω ένα και βγαίνει μια γιαγιά κ μου βάζει χέρι πριν προλάβω να βαλω εγώ στο λουλουδικό της. Εξηγώ με ένα χαμόγελο το θέλω για το κορίτσι. Και κόβει η ίδια ένα και μου το δίνει μαζί με την ευχή της. Επιστρέφω στο Μπάμπη και μου λέει είσαι ερωτιάρης. -Όπως το πάρει κανείς. Με τα πολλά έχουμε φτάσει. Του λέω πως να παμε. Καλώ την Κ να κατέβει να μας περιμένει να την πάρουμε. Με βλέπει μπροστά της με το γυαλισμένο κίτρινο λες κ είχε μόλις βγει από το φανοποιείο. Ξαφνιάστηκε αλλά δεν την χάλασε όπως ούτε εμένα. Μπαίνει μέσα. -από εδώ ο Μπάμπης , Μπάμπη το πρόσωπο είναι η Κ. -Χάρηκα Κ… Για που συνεχίζω να σας αφήσω; Κέντρο λέει η Κ . -Έγινε λέει ο Μπάμπης και στο 5 λεπτό ημαστε στο κέντρο εμείς να κάνουμε την βόλτα μας και ο Μπάμπης έτοιμος στο στέκι για την επόμενη δικιά του ιστορία. -Μπάμπη τι σου οφείλω; -Ήμαστε εντάξει μικρέ μου λέει. Ήμουν στην επιστροφή και μου έκανες καλή παρέα. Κοιτα όμως να περάσετε καλά κ να προσέχεις το κορίτσι. Ηταν ωραίος ο κ Μπάμπης. Αυτή ήταν μια ιστορία από τις διάφορες που έχω με τους φίλος στα κίτρινα. Και λόγο χωριού είχαμε αυτά τα 25χλμ να τα λέμε κ ήταν αλλιώς με καθένα άλλη ιστορία.

Ιουλιος 2020, ειναι η μερα της ορκωμοσιας μου. Μερες που ο περιβοητος Μεγαλος Περιπατος δημιουργουσε κυκλοφοριακο χαος! Καλω ταξι με τους δικους μου για να παμε στο πανεπιστημιο, στον δρομο αγχωμενη για την καθυστερηση ο οδηγος ελεγε στον μπαμπα μου για το ποσο σπουδαια ειναι αυτη η μερα και χωρις να το καταλαβω, εκοψε δρομο, πηγε σε στενακια που δεν ηξερα οτι υπηρχαν και φτασαμε τελικα στην ωρα μας! Ο γλυκος οδηγος, ηθελε να μας κανει την διαδρομη δωρο αλλα δεν δεχτηκαμε φυσικα!

Παίρνω ταξί από το κέντρο της Πάτρας για το σπίτι μου ,σε ένα χωριό , 28χλμ μακριά. Η ταξιτζού , μια μπάνικη τύπισσα , χρόνια στο τιμόνι , μάτι γερακιού . Ήταν η πιο απολαυστική κούρσα που είχα ποτέ !…η κοπέλα είχε γνώσεις για τα πάντα ! Ξεκινήσαμε για μόδα και famous brands, συνεχίσαμε για τρόπους εξοικονόμησης χρημάτων και ενέργειας , συνεχίσαμε να μιλάμε για τα τατουάζ μας και τελειώσαμε με το πώς μαγειρεύεται ο τράγος με λαχανικά ( είχαμε φτάσει στο χωριό μου και την ενέπνευσε μια στάνη !!!) Θεά η κοπελιά !!! Κατερινιώ μου , να σαι καλά , καλούς δρόμους να έχεις κορίτσι μου , εύχομαι να σε ξαπαπετύχω , να αναλύσουμε 2 , 3 θεματάκια ακόμη !!!

Ήμουν φαντάρος…. Αλεξανδρουπολη 2010….και πηρα ταξί από την πολη να παω στρατόπεδο και είχα πανω μου μόνο 5 ευρώ… Καθώς γνωρίζεται πως τα φανταρια δεν έχουν οι γονείς τους περνας δυσκολα…. Και οι δικοί μου δεν είχαν…. Όποτε ήξερα ότι πανω κάτω 5 ευρώ θα είναι…. Η κουρσα… Ε φτάνουμε στρατόπεδο… Και έβλεπα το ταξί μετρό να ξεπερνάει τα 5…..τελκα έγραψε 5.80….και του δίνω τα 5 ευρώ… Και δεν είχα αλλά… Εκανα ότι έψαχνα με κατεβασμένο το κεφάλι αλλά που αφου δεν είχα αλλά…. Το κατάλαβε… Μου λέει…. Πόσα λεφτά έχεις να περασεις μικρέ??? Του λέω τίποτα περιμενω να μου στείλουν οι γονείς μου αυριο… Μου λέει έλα εδώ…. Μου δίνει τα 5 ευρώ και αλλά 5…του λέω τι είναι αυτά…. Κράτα τα να περασεις…. Εγώ με 5 ευρώ δεν σωνομαι… Εγώ ντραπηκα αλλά ταυτόχρονα…. Ένιωσα καλά… Τα πηρα… Και είπα σ’ευχαριστώ…. Μου λέει καλή θητεία μικρέ… Εγώ παρολαυτα συγκράτησα την πινακιδα και το αμαξι και όταν είχα έξοδο μετά από 15 μέρες πηγα και τον βρήκα στην πιατσα… Του λέω γεια σας με θυμάστε??? Μου λέει όχι… Βγάζω του δίνω 20 ευρώ…. Και του λέω σας ευχαριστω…για τότε… Έβαλε τα κλάματα και μου είπε δεν τα θελω… Μόνο που ήρθες να με βρεις. μου φτάνει… Και δεν τα περνε…. Κέρασα έναν καφέ και τα ειπαμε…. Να ναι ο καλά ο άνθρωπος όπου και αν είναι….